#korting de Krat

[woordvandeweek]

Wvdw 30

Dag iedereen,

Ik zal vanaf nu geen onderscheid meer maken in mensen die nieuw in deze groep integreren. Vanaf nu zal ik jullie allemaal over één kam scheren. Hier bij wvdw doen we niet aan hokjes. Het enige wat we hebben is een winnaars en verliezers. Deze week is er uiteraard weer een nieuwe ronde (voor het eerst op Instagram) met weer nieuwe verliezers en winnaars. Vandaag zal ik bij elk woord even kort toelichten hoe ik tot dit woord ben gekomen of waarom deze wvdw waardig is.

Sprokkelen is een woord dat niet bij veel mensen in het alledaagse vocabulaire zit, terwijl toch iedereen weet wat het betekent en de klanken wal kan waarderen. Wanneer je dit woord uitspreekt klinkt het als een bijeen geraapt woord.

Grasduinen is een werkwoord. Ik hoorde het deze week voor het eerst, maar het betekent op onderzoek uitgaan (uit je zelf). Dus zo ben ik deze week gaan grasduinen in de kunst en kwam ik er op uit dat ik voor deze week het werk van Höch Hannah wilde gebruiken als achtergrond in deze wvdw.

Bijbelgordel of zoals sommige mensen liever zeggen biblebelt deze extreem gelovige streek in Nederland bezit denk ik over de meeste aparte mensen per Km^2 van ons kikkerlandje. Zo was ik afgelopen week in Maartensdijk voor een marktplaats advertentie en kwam ik binnen in een huis met de grootste bijbel die ik ooit in mijn leven heb gezien. Er moest een aparte boeken plank voor worden gebruikt, want het woord van god zou geen ruimte over laten voor andere verhalen. Verder stond er in de woonkamer (alsof het de normaalste zaak van de wereld was) een elektrisch orgel en hing de volgende fantastische quote aan de muur ‘’Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht voor mijn pad.’’

Habbekrats is een heerlijk woordje dat lekker over de tong rolt. Dit woord is ingestuurd en verdient uiteraard een plekje in deze nieuwe wvdw. Het betekent een kleinigheidje en klinkt als een consumptie zombie die alleen maar denkt aan ‘HEBBEN HEBBEN HEBBEN’ en grist alles uit je handen met een krats.

Beiaardier dat is iemand die een beiaard of carillon bespeeld. Dat zijn instrumenten die vaak worden bespeeld in de kerk. Deze week wordt langzaam een beetje een gelovige week, maar goed het woord van god heeft nooit iets kwaads in de zin, toch?

Jeugdzonde heeft denk ik niet zo veel toelichting nodig, maar er is gewoon iets in dat woord dat er voor zorgt dat het in je oren blijft hangen.

Schorriemorrie is een prachtig woord. Wanneer ik dit woord hoor denk ik altijd gelijk aan een kliekjes maaltijd (mocht je niet weten wat dat is zoek het maar op).

Verbouwereerd is ook een ingestuurd woord, en ik kan niet ontkennen dat ik helemaal van mijn apropo was door de kracht die achter dit woord zit. Het klinkt zo veel krachtiger dan zijn synoniemen.

Hupsakee liet mij van de week verbazen, want ik had niet verwacht dat dit woord in de dikke van dale zou staan.

Gereedschap. Wanneer je dit woord opsplitst in de basis gereed en schap besef je ineens dat het zichzelf heel omslachtig omschrijft. Logischer zou zijn bouwgerij of klusbestek.

Rommel is eenvoudig, maar niet minder mooi dan alle andere woorden. Ik struikelde van de week over rommel (zowel letterlijk als op de spreekwoordelijke manier) en het bleef maar spelen in mijn hoofd en ik besloot hem maar op te schrijven.

Normaliter is een woord dat je niet heel vaak hoort maar van de week heb ik het door minstens drie verschillende mensen horen gebruiken. Kan iemand mij vertellen waar deze rage ineens vandaan komt?

Bedankt voor het lezen! Ik zou het leuk vinden als je laat weten wat je ervan vond.

[kortingdekrat]

Kortingscode de krat

Kortingscode de Krat. Activeer deze actiecode voor de geweldige maaltijdbox van de Krat. Met deze coupon krijg jij bij de eerste 2 maaltijdboxen kortingen op de maaltijdbezorgservice. Visit: https://bestemaaltijdboxen.nl/de-krat/kortingscode/

[budgethome]

© Foto's van @missjettle ♡ Bij Hema starten ze vandaag met Black Friday. Ik zag met name korting op kleding, maar vond ook nog deze leuke items met korting. De klapkratkar (ja, zo heet 'ie echt - 36,5 x 42 x 27 cm) is afgeprijsd van €35 voor €17,50 en de klapkratjes met letterbord doen ook mee aan Black Friday. Het grote krat (30 x 40 x 17 cm) kost nu €6 en het kleine kratje (20 x 30 x 11,5 cm) is te koop voor €3,50. Ze zijn online nog volop verkrijgbaar in allerlei hippe kleuren. Klapkratkar: https://tc.tradetracker.net/?c=25436&m=12&a=291591&u=%2Fkind%2Fkinderkamer%2Fopbergers-kinderkamer%2Fklapkratkar-hout-36.5x42x27-13222077.html Klapkratjes: https://tc.tradetracker.net/?c=25436&m=12&a=291591&u=%2Fwonen-slapen%2Fwonen%2Fopbergmanden-opbergkratten%2Fklapkrat-letterbord-recycled-30x40x17---bruin-39821025.html https://www.instagram.com/p/CIDDBMulM22/?igshid=cus5rcwwug7r

[politirapporten]

HELSINGØR: Ved 01.30-tiden natten til onsdag blev en mand vækket i sit hjem på Helsingørvej af stemmer og lyset fra lommelygter. Umiddelbart efter forsvandt personerne i løb i vestlig retning mod Fredensborg, mens beboeren slog alarm til 1-1-2. Kort efter var en hundepatrulje fremme, og en tjenestehund satte snuden i sporet - og så gik jagten ind. Efter ca. 800 m spor med tjenestehunden gennem skov og krat blev en person opdaget og som valgte at forsøge at undløbe - det var et dumt valg. Politihunden satte straks efter og satte tænderne i tyven som herefter blev anholdt. Efter anholdelse af den første tyv, endte det også med anholdelse af den anden gerningsmand efter en jagt på ca. en kilometer. Politihundens næste førte betjentene gennem skov og krat, og fandt af bl.a. skjult indbrudsværktøj i skovbunden undervejs. De to banditter er i løbet af onsdagen blevet varetægtsfængslet i 14 dage, sigtet for forsøg på indbrudstyveri.

[jurjenkvanderhoek]

PROOST, DIT KAN ALLEEN MAAR HEINEKEN ZIJN

Wanneer de collectie uit 120 duizend stuks bestaat, en je wilt die verzameling in een catalogus toegankelijk maken. Dat is een opdracht die niet uit te werken is, zo lijkt het. Het zal een boekwerk zijn in welhaast oneindig veel delen als een meer dan lijvige encyclopedie, waarin de stukken zijn gerangschikt en worden opgesomd. Om het hanteerbaar te maken en waard te lezen kan er een dwarsdoorsnede uit deze duizenden voorwerpen worden gemaakt. Dat is wat gebeurd is.

Uit de anderhalve eeuw die de firma Heineken bestaat heeft de bierbrouwer vanaf de jaren 1970 een erfgoedcollectie samengebracht, waarin tastbare herinneringen aan de geschiedenis van het bedrijf zijn verzameld. Daaruit zijn 100 voorwerpen gekozen, waaraan even zoveel verhalen kleven. Opmerkelijke weetjes, sappige anekdotes en indringende portretten opgetekend door auteur Marie Baarspul. Het zijn de Stars uit de collectie, waardoor ik het concern dat ooit in 1863 in een klein aftandse brouwerij de triomftocht begon leer kennen.

Het is een vertelling door de geschiedenis van het bier en de brouwer heen, aan de hand van museumstukken. Een heldere tekst bij de productfotografie van Ronald Smits maakt het boek interessant en leesbaar. De uitgave is opgedeeld in een viertal hoofdstukken, afgebakende tijdsperioden in de ontwikkeling van Heineken vanaf het prille begin tot de dag van vandaag. Van de huisbrouwer van toen tot het wereldwijde concern van nu. Heineken heeft zichzelf en het bier door de jaren stevig op de drankenkaart gezet. Het bier van Heineken wordt in vele landen gedronken en overal is de smaak dezelfde door het gebruik van de eigen ontwikkelde A-gist.

Het valt allemaal te ontdekken in "It could only be Heineken". Een fraai vorm gegeven naslagwerk dat aan de hand van 100 voorwerpen in vogelvlucht door de brouwgeschiedenis van dit biermerk gaat. Bier is zo oud als de mens, staat er geschreven. “Waar mensen zijn, is bier, al eeuwenlang.” Het eerste voorwerp in de reeks is dan ook een Egyptisch offerreliëf met afbeelding van de bierbereiding. De steen werd in 1963 door Freddy Heineken op een veiling gekocht en op echtheid gecontroleerd. De aankoop bewijst zijn liefde voor bier, kunst en geschiedenis. Hij vindt het van belang dat de geschiedenis van het bedrijf aan de hand van karakteristieke voorwerpen door de Heineken Collection Foundation wordt veilig gesteld. Maar het oudste bewijs van de hierboven geciteerde stelling is de vondst van een 'brouwerij' van 13 duizend jaar geleden in een grot in Israël.

In het boek leert de lezer over de opmars van het Heineken bier in Nederland en vooral van daarbuiten. Uitvindingen om het vocht langer houdbaar en op smaak te houden door het brouwproces en het verpakkingsmateriaal. Waarom bruin glas voor de flesjes beter is dan groen, maar Heineken uiteindelijk toch op de laatste kleur overging.

Een geduchte concurrent is het Amstel bier, de brouwer die later wordt ingelijfd. Amstel is als merk meer naar buiten gericht en ziet de noodzaak van degelijke publiciteit en reclame eerder in dan Heineken dat zelf doet. De laatste is al vroeg in haar bestaan op het overnamepad om zich als bedrijf stevig te vestigen. Goed bier is de beste reclame. Maar goede reclame maakt populair. Veel aandacht in het boek is er voor die kracht van reclame (dit is de man, dit is zijn bier). De uitingen als affiches, showcases, uithangborden, korte bioscoopfilms en tv-commercials. Heineken verbindt zich aan sport, waar Amstel voor muziek kiest.

Amstel innoveert en experimenteert. De stoop voor thuis is in 1937 de eerste thuistap, tap en fust ineen. Heineken volgt, maar pas in 2004 slaat de Beer Tender bij het grote publiek aan. Zo vergaat het ook het eerste alcoholarme bier dat door Heineken wordt geserveerd. Youp van ’t Hek brandt Buckler in zijn oudejaarsconference van 1989 compleet af: “dat gereformeerde bier”. Door de brouwerij wordt de cabaretier daarna getrakteerd op een krat Youppie! – “alcohol-vrij bier, zoveel smaak dat je de alcohol niet mist”. Maar in 2017 is de wereld van de bierliefhebber dermate veranderd dat Heineken 0.0, great taste zero alcohol, het gat in de markt vult.

In het boek komen alle facetten van het bier en het brouwen ervan aan de orde. Veel van de verhalen zijn zelfs voor de verstokte bierdrinker nieuwe weetjes. De brouwer keert zich ermee binnenste buiten, laat bijna het achterste van zijn tong zien. De procedure van het brouwen, de verschillende stappen om op smaak te komen en de diverse artikelen die daarin gebruikt worden. Zoals het toen ging, handmatig en met persoonlijk gevoel, tot hoe het nu gaat, geautomatiseerd maar nog steeds met eenzelfde emotie.

In de oorlog wordt het beste bier door de bezetter gedronken, terwijl het minder goede waterige bier noodgedwongen naar de consument gaat. Na de bevrijding brengt Heineken zijn biersmaak weer op orde en etaleert dit met "het BIER is weer BEST". Er zijn meer of minder geslaagde avonturen in de Verenigde Staten (Heineken’s on the Zuiderzee), het Verre Oosten (Hollandsch bier in Indië gebrouwen), Afrika en Venezuela. In Nederland breidt de brouwerij uit en vertrekt uiteindelijk, alle tegenstand van werknemers ten spijt, uit Amsterdam. Heineken neemt diverse brouwerijen over, maar wanneer het concern zelf interessant is voor overname wordt dit afgewezen. Het heeft de Amstel humor en kopt in een paginagrootte advertentie vrolijk: “Natuurlijk zijn wij te koop (op meer dan 10.000 plekken in Nederland)”.

Het is onbegonnen werk al die verhalen hier opnieuw in te schenken. Het boek “It could only be Heineken” mag niet ontbreken in de boekenkast van de bierdrinker. “Met dit rijk geïllustreerde boek belandt een schat aan verhalen op de koffietafel – of biertafel beter gezegd”, prijst WBooks zijn uitgave in samenwerking met de Heineken Collection Foundation aan. Daar proost ik op!

Boek “It could only be Heineken – 100 voorwerpen, 100 verhalen”. Tekst Marie Baarspul, fotografie Ronald Smits. Uitgeverij WBOOKS, 2020.

[tevens-tekst]

de filosofie van de zwerver

Zelfs een zwerver zit wel eens ziek thuis. Dat wist ik ook niet. Ik kwam er per toeval achter door zwerver Willem. Hij was al een tijdje niet op straat gesignaleerd en direct gingen er geruchten rond over zijn overlijden. Hij zou in het water liggen. Nee, hij zou zijn aangereden door een dronken bestuurder - de ironie! Of nee, het was toch een nare ziekte. Zelfs het lokale krantje berichtte erover.
 Een paar dagen na zijn vermissing dook Willem doodleuk op in de binnenstad, met een blik bier in zijn hand en een nieuwe jas om zijn schouders. Een paar kilo lichter, dat zag je wel aan hem, maar verder was hij zijn vertrouwde zwervende zelf. Hij had alleen even ziek thuisgezeten.

Waar hij nou precies had verpoosd, bleef me onduidelijk. Zoals wel meer onduidelijk bleef over Willem. Alleen als je hem zag, bestond hij. Als hij er niet was, betekende dat niet dat hij er niet meer was, hij was alleen niet op die plek op dat moment. Willem anticipeert niet op de verwachtingen die wij van hem hebben. Dat is zijn zwerversprivilege: hij hoeft aan niemand meer te laten weten waar hij is. Of daar ook maar op enige manier rekening mee te houden.
 Zonder het bestaan op straat te romantiseren alsof Willem een soort Douwe Dabbert met knapzak is die door de landerijen trekt, - het zwervende bestaan is ontzettend zwaar - schuilt er een simpele logica in de zwerversfilosofie. Je hebt honger, dus je zoekt een maal. Je hebt dorst dus je drinkt. En als de schemer valt ga je op zoek naar een slaapplek. Alles wat eventueel zou kunnen gebeuren is niet relevant, evenmin zijn de verwachtingen die je erover hebt belangrijk. De dingen gebeuren, of ze gebeuren niet. Verder vooruitkijken heeft weinig zin.

De twee keer dat ik Willem ontmoette maakte ik kort kennis met de zwerversfilosofie. De eerste keer was op mijn verjaardag in de zomer, ik wandelde met een volle krat bier terug naar huis en Willem rustte wat in de schaduw van een huis. Ik bood hem een flesje aan. Hij zei dat het niet zijn lievelingsbier was, maar dat hij wel dorst had. Met één grote teug leegde hij het flesje en zette het daarna terug in de krat. 
De tweede keer dronk ik zelf bier in een café en wandelde Willem binnen. Er was een besloten feest gaande en hij bestelde een pilsje. Het was wederom niet zijn lievelingsbier, maar het was warm die dag en hij had dorst. Zijn flitsend gekleurde legging stak fel af tegen alle grijze colberts van de andere gasten. We kletsten wat over koetjes en kalfjes. Ik vond het leuk dat hij er was, maar na een biertje moest hij wegwezen van kastelein. Hij morde niet, maar stiefelde ontspannen naar buiten. De dorst was gelest, voor nu.
 Toen ik gisterenavond in een piekerige bui op de bank zat, dacht ik terug aan de zwerversfilosofie. Ik hield me bezig met dingen die al dan niet zouden kunnen gebeuren, iets dat een volleerd zwerver niet zou doen. Na een poosje te hebben gemarineerd in minder effectieve gedachten, trok ik mijn jas aan en sjokte ik de straat op. Onzichtbaar kleine druppeltjes koude regen miezerden op mijn gezicht. De meeste mensen zaten binnen. Ik ging me al vrij snel zielig voelen en wilde terug naar huis. Ik dacht aan Willem. Waar zou hij nu zijn? En had hij ook last van dergelijke gevoelens? Ik vermoedde van niet. Het regent, dus hij schuilt. Waar hij straks naar toe zal gaan? Dat doet er nu nog niet toe. 


[studenten-info-blog]

Studenten drankjes

In de studietijd worden genoeg alcoholische versnaperingen gedronken, maar niet elke student weet alles van deze drankjes af. In dit artikel ga ik jullie meer vertellen over verschillende soorten goedkope dranken die in de smaak vallen bij studenten en vaak tijdens het uitgaan ook gedronken worden.

Bier

Bier, wie heeft dat nou nog nooit gedronken? Nou bijna niemand, terwijl bier vaak best wel prijzig is. Niet al het bier heeft dezelfde prijs of smaak en bier verschilt in het oog van de student veel van elkaar. Het budget van een student is klein, maar om hele dagen goedkoop bier te drinken is voor veel studenten ook geen oplossing. Als je een biertje drinkt moet je er ook van kunnen genieten. Het is echter niet voor elke student mogelijk om speciaal bier te kopen of om iedere week een krat Grolsch of Heineken aan te schaffen. Voor de studenten die geïnteresseerd zijn in goedkoop bier is hier een top 3 gemaakt van beste bieren voor studenten. Op https://www.studenten-info.nl/geld/korting-geld-besparen-goedkoop-bier/ staat nog meer informatie over bier.

1e.  Kordaat

2e.  Hertog Jan

3e.  Kornuit

Kordaat is een sterk opkomend biermerk die verkrijgbaar is in de Lidl, het bier smaakt prima en een krat van 24 flesjes 0,30 liter kost slechts €6,49 zonder dat het in de aanbieding is. Hertog Jan is supervaak in de aanbieding voor maar €10 voor een krat (veel vaker dan Grolsch en Heineken). Kornuit is van de makers van Grolsch en is verkrijgbaar voor €10,49 voor een krat. Kordaat steekt met kop en schouders boven de rest uit!

Bier

Populaire mixdrankjes

Na een paar glazen of flesjes bier opgedronken te hebben zijn studenten vaak toe aan iets anders, zoals onder andere mixdrankjes. Mixdrankjes bestaan meestal uit een of twee hoeveelheden verschillende soorten drank aangevuld met frisdrank. Welke mixdrankjes zijn het populairste? Dat hebben we voor je uitgezocht, hieronder staat onze top 5 weergegeven!

1.     Wodka Red Bull

2.     Bacardi cola

3.     Straaljager

4.     Raketje

5.     Malibu cola

Goedkope drankjes

Bier is natuurlijk altijd goedkoper dan een fles drank in verhouding met de hoeveelheid die je krijgt. Wijn is ook niet heel duur, je kan voor €2 een fles wijn bij de Albert Heijn kopen. Flessen drank kosten al snel rond de €8. Mijn tip is om het dus voornamelijk bij bier en wijn te houden als je gaat drinken. Mocht je toch drank willen kopen als student zou ik je aanraden om het in Duitsland groots in te slaan of naar de groothandel te gaan om het daar lekkere drankjes te kopen.

Cocktails maken

Uitgaan en cocktails maken

Uitgaan is hartstikke duur als je niet op je portemonnee let. Meestal heb je al genoeg gedronken met indrinken en past er niet meer zoveel alcohol in je lijf. Voor het uitgaan is het misschien wel leuk om cocktails te maken! Na een aantal cocktails gedronken te hebben voel je de alcohol wel door je lichaam lopen en heb je met uitgaan waarschijnlijk niet meer zoveel zin in alcohol, dit scheelt enorm in het bedrag dat je dan uitgeeft tijdens het stappen. Veel studenten denken dat het maken van cocktails veel geld, tijd en moeite kost, maar dit valt reuze mee. Voor de meeste cocktails is er witte rum nodig, bijvoorbeeld een fles Bacardi (€10). Daarnaast is er vaak nog een vruchtensap en andere cocktailelementen nodig die gemakkelijk zijn aan te schaffen in de supermarkt voor weinig. Bovendien is cocktails maken tegenwoordig heel makkelijk m.b.v. YouTube-toturials en het is ook best leuk om te doen. Lees meer over uitgaan op https://www.studenten-info.nl/uitgaan/uitgaan/

[opgeluchtgevlucht-blog]

Coverstory

`` Als ik achterom keek, zouden ze de trekker overhalen …. Schreeuwden ze ´´

 Ammar Mohammed Ali is een man van 31 jaar oud. Hij is geboren en opgevoed als een moslim wonend in Sudan. Wegens gevaar voor eigen leven is hij op de vlucht geslagen en heeft hij eindelijk zijn vrede in Nederland weten te vinden

Daar zat ik, tegenover een zeer rustig & geduldige jonge man. Ik wist dat ik informatie te horen zou krijgen die al ergens in zijn gezicht verborgen lag. Het koste Ammar geen moeite om op te halen wanneer zijn leven op z’n kop werd gezet. Het begon allemaal 3 jaar gelden op een vrijdagmiddag, zo vertelt hij mij. ‘Ik deed een studie voor Arabische taal op universitair niveau. Ik zat in mijn laatste jaar, en omdat mijn vader deze opleiding bekostigde hielp ik mee in zijn kruidenwinkel. Op een vrijdagmiddag ging ik zoals gewoonlijk naar mijn vader zijn winkel om te helpen tot ik met grote verbazing bleef staan in deuropening. Alles lag overhoop en de winkel was gevuld met mannen. Deze mannen droegen geen uniform, en ik had dus ook geen idee wie ze waren en wat ze kwamen doen. Mijn adem schokte in mijn keel toen ik mijn vader op de grond zag liggen. Een man met een emotieloos gezicht stond er bovenop en ik voelde al het bloed naar mijn hoofd stromen. Uit reflex stormde ik op de man af die nog altijd onbeschoft mijn vader vasthield. Ik kreeg de kans niet om er ook maar één vinger aan uit te steken. Ik voelde een harde klap tegen mijn hoofd en alles begon te draaien totdat ik met een smak op de grond viel en alles voor mijn ogen zwart werd. Toen ik wakker werd lag ik in een donkere kleine ruimte en had ik geen idee waar ik terecht was gekomen. Net toen ik mij realiseerde wat er was gebeurd werd de deur open gesmeten en werd er voordat ik een gedaante in het donker kon herkennen een doek over mijn hoofd getrokken. Gelijk begon mijn huid te reageren op de stof die langs mijn hoofd schuurde. Het was niet de stof die mijn huid irriteerde, het was gif dat mijn gezicht aantastte.’ Toen Ammar mij dit vertelde werd mij gelijk duidelijk wat de oorzaak van de putjes en oneffenheden op zijn gezicht waren. Ammar haalde mij uit mijn gedachten door verder te gaan met zijn verhaal. ‘Ik wist totaal niet wat er gaande was en wat ze van mij wilde hebben. Grote grove voetstappen hoorde ik steeds dichterbij komen en stond uiteindelijk stil recht voor mij. Ik werd overeind getrokken en werd bevend bij de gedachten dat alles wat ik deed fataal zou kunnen zijn. De man die voor mij stond had een ijzige stem en vroeg mij wat ik wist over mijn vader. Mijn hoofd was na de klap nog niet hertelt en alles begon weer te draaien, blijkbaar werd dit opgemerkt want zonder enige dreiging werd ik met een klap in mijn gezicht weer bij de wereld gehaald. Mijn vader … Wat had mijn vader hiermee te maken. Wat had mijn vader misdaan dat ik hier in deze situatie terecht ben gekomen. Ik vertelde de man dat ik niks wist over mijn vader. De man begon te schreeuwen dat hij alles wilde weten waar mijn vader mee bezig was. Huiverend moest ik opnieuw zeggen dat ik echt niet wist waar de man het over had. Ruig werd ik weer op de grond gesmeten en waren ze zo vlug als dat ze kwamen weer verdwenen. Ik krabbelde overeind en kon niet plaatsen wat ze precies wilde weten van mij. Dat ze informatie over mijn vader wilde was duidelijk, maar wat had mijn  vader begaan waar deze mannen zo woedend over waren. De daarop volgende dagen kwamen ze regelmatig binnen vallen en pakte mij hardhandig aan. Mijn krachten namen sterk af en het minimale voedsel gaf mij geen energie meer. De martelingen bleken niet op te houden en het antwoord op wat mijn vader misdaan kon ik ze ook niet geven. Meerdere keren heb ik gedacht dat dit het eind voor mij zou zijn. Na ‘zo gok ik’ 3 maanden onder de grond te hebben gezeten werd de deur opengegooid, de inmiddels bekende zwarte doek werd over mijn gezicht getrokken en vervolgens werd ik een auto gesleurd. Ik moest mijn vader gaan opzoeken en hem persoonlijk gaan ondervragen over wat hij voor mij, voor mijn broertje, zusje en moeder verborgen hield. Door deze opdracht kreeg ik tot mijn grote opluchting door dat mijn vader nog in leven was. Nog steeds had ik geen flauw idee waar ik was of waar ik afgezet zou worden. Ik werd uit de auto gezet en kon sinds 3 maanden weer de zwoele buitenlucht ruiken. Ik vermoede dat ik in de buurt van de zee was, en dat vermoeden werd bevestigd toen de doek van mijn hoofd werd getrokken. Ze verboden mij ook om maar een centimeter mijn hoofd te draaien.

 Ze schreeuwden “als je omkijkt halen we de trekker over!” ik durfde mij niet te bewegen en ik stopte met ademen. Ik dacht alleen maar, dit is het dan. Nu halen ze vast en zeker de trekker over… Ik kreeg mijn lichaamsgevoel terug toen ik de auto met slippende banden weg hoorde rijden. Lieten ze mij hier gewoon zomaar achter? Was ik vrij? Wanneer zullen ze mij weer te pakken krijgen? Ik begon uiterst voorzichtig om mij heen te kijken. Mijn ogen moesten wennen aan de schemerde avondlampen en mijn beschadigde huid leek wel uit een te vallen. Ik begon zonder na te denken de ene voet voor de andere voet te zetten, steeds sneller en sneller. Ik rende de ene na de andere straat uit. Hijgend stond ik stil bij een klein winkeltje waar nog een paar mannen met elkaar aan het praten waren. Ze keken mij verbaasd aan maar wende hun gezichten vervolgens weer naar elkaar. Ik verstoorde hun gesprek door te vragen of dat ze wat water voor mij hadden. Een oude man stond op en begeleide mij naar een klein koelkastje dat achter in de winkel stond. Hij vroeg me waarom ik zo hijgend om water kwam vragen. Ik ging zitten op een lege krat en keek de man beduusd aan en antwoorde “ik heb geen idee waar ik ben, waarom ik hier ben en waar ik heen moet. De vragentekens waren van de man zijn gezicht af te lezen. Zijn uitstraling deed mij herinneren aan die van mijn vader. De emoties kwamen hoog opzetten en met een brok in mijn keel vertelde ik de man mijn situatie. De man knikte mij toe en zweeg even. Waar moet ik je brengen vroeg hij, ik kan je brengen naar je familie. We zaten zwijgend naast elkaar in de auto. Ik was dankbaar voor het gebaar van deze man. We begrepen elkaar zonder ook maar een woord met elkaar te wisselen. Na een poos over de wegen hebben gereden kwamen de gebouwen mij steeds bekender voor. Ik had de man gezegd dat hij mij af kon zetten op het adres waar mijn tante woonde. Het was inmiddels middennacht en we naderde het huis van mijn tante. Het was stil in de buurt toen de auto voorzichtig voor het huis stil stond. De man wenste mij betere tijden toe waarop ik de man hartelijke bedankte voor zijn vriendelijke daad. Ik klopte op de houten deurpost en deed dit nog twee keer totdat ik wat gestommel hoorde. De krakkende deur werd voorzichtig opgedaan en een spleetje licht van de olielamp scheen de straat op. Ik keek in de vriendelijke maar vermoeide ogen van mijn tante. Haar voorhoofd lijnen duiden op de wijsheid die deze vrouw bezit. Ze fronst haar wenkbrauwen, ze heeft niet in de gaten wie er voor haar huis staat. Ik ben het ‘Ammar’ ! ze slaakt een spontane kreet uit en gooit de deur open. Ik word naar binnen getrokken en voel haar warme armen hevig om mij heen geslagen. Ik slaak een diepe zucht en nog dezelfde nacht leg ik aan mijn tante uit wat er allemaal is gebeurd. Mijn tante vertelde waar ik mijn vader kon vinden. Hij verbleef in een ziekenhuis in de stad waar hij vast werd gehouden. Ik moest en zou hem opzoeken , ook met de gedachten dat het wel eens de laatste keer zou kunnen zijn dat ik mijn vader levend zou zien. Ik kwam op krachten bij mijn tante en heb alle moed bij elkaar geraapt om mijn vader te bezoeken. Ik bereikte het ziekenhuis op klaarlichte dag zodat ik iedereen goed kon observeren en ik de kans minder groot achtte dat ik zo van de straat zou worden meegenomen. Verassend snel wist ik de kamer van mijn vader te bereiken. Mijn benen begonnen als luciferstokjes aan te voelen en het werd licht in mijn hoofd. Ik duwde de deur van de kamer langzaam open en de tranen sprongen in mijn ogen toen ik in het liefdevolle gezicht van mijn vader keek. We waren beide ontroerd door onze hereniging. Mijn vader zag er vermoeid uit en ik kon niet zien of dat hij in de mogelijkheid was om op zijn eigen benen te staan. Mijn vader keek mij recht aan en er kwam een onrustige en ernstige blik over hem heen. Hij vertelde mij dat het niet meer veilig voor mij is en dat ik op de vlucht moest. Verward vroeg ik hem hoe ik iedereen zomaar achter kon laten. Mijn vader vertelde dat hij al iets had geregeld en ik voor gevaar voor eigen leven op hem moest vertrouwen. Ik kreeg niet veel tijd om naar uitleg te vragen en hoe het nu veder met mijn vader af zou lopen. Ik vertrouwde op mijn vader en verliet na een kort maar emotioneel afscheid de kamer. Zodra ik buiten stond zag ik met een stevige stap mannen op mij afkomen. Het had geen zin om weg te rennen. Ze grepen mij bij mijn nek en vroegen wat mij vader te vertellen had. Ik vertelde hun met een dichtgeknepen keel dat mijn vader te ziek was om mijn goed te woord te staan. Een klap tegen mijn hoofd was het gevolg. Ze dreigde en tierde en vertelde mij dat ik morgen het antwoord moest hebben. Het ontspanning plan had ik kort en concreet doorgesproken met mijn vader en kon ze verzekeren dat ik volgende dag er weer zou zijn. Ze lieten mij los en stond ze al op adem komend na te kijken. Ik sprak mijzelf moed in en liet mezelf verdwijnen in het verkeer. Ik keek neer op een papiertje waar een adres op stond geklad. Het was het adres waar mijn moeder samen met mijn broertje en zusje verbleef. Ik bonkte verwachtingsvol op de deur van het opgeschreven adres. Mijn moeder opende voorzichtig de deur en verschrikte bij het aanzien van haar zoon. Na de ontmoeting met mijn familie is alles in een rap tempo gegaan. Het was mij duidelijk geworden dat de best optie voor mij was om te vluchten. Veel tijd om bij te praten hadden we niet. Wat we konden delen met elkaar deelden we die dag. De volgende dag stond ik vroeg op en maakte mij klaar voor de lange en zenuwslopende uren die zouden komen. Het afscheid met mijn familie is met geen pen te beschrijven. In mijn achterhoofd knaagde het idee dat het plan compleet zou mislukken en ik nooit meer in de mogelijkheid zou zijn mijn familie ooit nog terug te zien. Ik raap te al mijn moed bij elkaar en stapte het ziekhuis in om voor de laatste keer mijn vader op te zoeken. Hij hief zijn hoofd op toen ik binnen kwam. Het knikte en ik wist dat het hier voor mij zou beginnen. Ik liep de gang op en zag dat er een man op mij stond te wachten. Dit was allemaal nog volgens het plan. De man begeleide mij heel nauwkeurig en uiterst voorzichtigheid naar een uitgang aan de achterzijde van het ziekhuis. Vlak aan de deur stond een zwarte auto geparkeerd. Ik stapte zo snel als dat ik kon de kofferbak in. En durfde pas mijn ogen te openen toen de ergste hobbels in de weg voorbij waren. Na een paar uur ben ik in op een vlucht gezet naar een veilige bestemming. Dit heeft mijn vader voor elkaar gekregen door een bepaald bedrag te betalen. Veder wil ik niet uitweiden over hoe dat precies is gegaan om mijn eigen privacy te beschermen. Ook daarna ben ik over landen en grenzen gegaan. Ik heb al die tijd weinig geld op zak gehad en heb meerde malen vast gezeten omdat ik illegaal de landen binnen was gekomen. Het heeft veel met mij gedaan, zowel positief als negatief. Ik heb close contacten opgebouwd maar ook veel verdriet gekend. Uiteindelijk ben ik hier in Nederland terecht gekomen en heb ik een plek in het asielzoekerscentrum gekregen. Ik heb inzet getoond en de Nederlandse taal snel geleerd. Op dit moment ben ik opzoek naar mogelijkheden voor een betaalde baan. Ik heb nog steeds veel vragen over mijn verleden en onduidelijkheden over wat mij is overkomen. Met mijn familie heb ik sinds kort contact kunnen krijgen via mijn oom, wat mij een glimp van hoop geeft om niet op geven. Het zou enorm veel betekenen voor mij om mij familie in levende lijve weer te ontmoeten. of ik antwoorden zal krijgen op al mijn vragen weet ik niet maar ik vertrouw erop dat er een plan met mij is en dat ik op weg ben naar geluk.

[vccondor]

Wedstrijdverslag ‘Linkerrijtje’ (Spirit HS1 - Heren 1; 17-3-’18;2-3)

Zaterdag 17 maart was het zo ver. Het eerste van Condor mocht weer op pad om de punten mee naar huis te nemen. Dit maal in Rosmalen tegen Spirit HS1. Een altijd lastige tegenstander waarbij het zaak is om eigen niveau te pakken. De thuiswedstrijd tegen Spirit hadden wij namelijk verloren met 2-3. Het was dus méér dan de bedoeling om een aantal dingen recht te zetten vandaag.

Nadat mijn fiets weer veilig achter de poort van Jochem in Tilburg stond konden Jochem en ik richting Loon op Zand om Tim op te halen. Onderweg kreeg ik nog een heel pedagogisch verhaal te horen over een krentenbol en huilende kinderen, maar voor de details verwijs ik je graag door naar Jochem. Die kan daar zo gepassioneerd over vertellen. Wat een top vader!

Na een korte stop bij de Wetering om Tim in te laten stappen en wat geklaag over de kou kon er koers worden gezet naar Rosmalen. Vrijwel gelijk kwam een ieder aan op de parkeerplaats van sporthal ‘de Hazelaar’ dus duurden het niet lang voordat we allemaal aan ons favoriete pré-drankje zaten om de tactiek van de wedstrijd door te spreken. Druk op de serves, niveau pakken en met plezier spelen was de boodschap!

Met plezier inspelen is een makkelijk kunstje als je een inspeellijst hebt als Condor had bij de laatste thuiswedstrijd, wat een ambiance! Helaas viel het arsenaal aan muziek bij Spirit een beetje tegen wat hier en daar voor wat gemekker zorgden aan de kant van Condor. Nogmaals aan alle Condor leden: Heeft u een fijn deuntje waarvan u denkt dat het uw volleybal kwaliteiten naar een hoger niveau weet te tillen? Mail, app of stuur een postduif naar Harm. Die weet daar wel raad mee.

Of het door de keuze van de inspeelmuziek kwam of de druk bij Condor, niemand zal het weten, maar  de eerste set begon niet zoals we met z’n alle hadden afgesproken in de Kantine. Het volleybal spel wat we de afgelopen weken hebben laten zien kwam maar niet te voorschijn. Alleen onze alleskunner Paultje stond de eer weer hoog te houden. Tevens had Gerben hier en daar weer prachtige passes, maar dat moet je hem niet te vaak vertellen want dan groeit hij zo in ego. En het is al niet de kleinste wat ego betreft.

Kort door de bocht werden er hier en daar wel wat mooie ballen gespeeld, maar veelal was het paniek en baal volleybal wat er voor zorgden dat Condor de eerste set verloor met 25 – 21. De eerste set verloren, maar niet de strijdlust om te winnen. Deze strijdlust wist Marc nog wat omhoog te schroeven door wat inspirerende woorden te verkondigen aan het begin van set 2.

Of het door de blauw-gele ballen komt of de scheidsrechter op de bok, niemand zal het weten, maar Condor begon de tweede set niet zoals we met z’n alle hadden afgesproken in de kantine. Spirit bleef voor verwarring zorgen aan de kant van Condor. Frustratie en te veel P’tjes zorgden voor een tweede verloren set. De eerste 2 sets verloren.. Nu was het klaar met de pret! Nu moesten we de derde set winnen om een verlies van de wedstrijd te voorkomen!

Of het door de fantastische aanvallen op buiten of op midden kwam, niemand zal het weten, maar de derde set begonnen we wel zoals we hadden afgesproken in de kantine!! Eindelijk! Er werd weer gevolleybald! Door druk te zetten op de serves en met lef aan te vallen wist Condor zich weer vast te bijten in de wedstrijd. Een verdiend gewonnen set (25-14), maar de strijd zou nog niet zijn gestreden. De vierde set zou namelijk ook moeten worden gewonnen om er een vijfde set uit te kunnen slepen en zo dus de wedstrijd te winnen met 3-2!

De vierde set werd ergens nog spannend omdat Spirit tot de bigpoints goed in de buurt wist te blijven. Gelukkig wisten een aantal mannen op het juiste moment niveau te pakken en werd er sterk gefinished door de heren van het eerste (25-22)! Hoppa! Nu nog die vijfde set winnen en er zou nagedacht kunnen worden over welke shoarmazaak we nu weer gaan bevuilen met z’n allen.  

De vijfde set was als een kers op de taart! Met 15 – 2 (U leest het goed! 15 – 2! Het is dat het de vijfde set is anders had ons Marc weer een krat kunnen inleveren!) werd er korte metten gemaakt met Spirit Heren 1. Als ik zo vrij mag zijn om de woorden van Harm in mijn mond te nemen: “ we hebben ze opgerold als een durum rol!”. Met 3-2 winst hebben we toch weer wat moois neergezet met z’n alle. De felbegeerde vijfpunter is hiermee helaas niet binnen gehaald, maar we kunnen in ieder geval wel zeggen dat onze winning streek van inmiddels weer 5  wedstrijden niet is onderbroken.  ‘Well done Linkerrijtje!’

Met de nodige halve liters in de maag en na wat zangkunsten onder de douche was het zaak om ons te begeven naar de lokale shoarma zaak. Het oog was gevallen op ‘Grillroom Stargrill’ in Rosmalen. Helaas waren de fijnproevers Marc en Frank niet aanwezig omdat die zo nodig moesten deelnemen aan de Ketsheuvelse dorpskwis (Ook geen straf op de zaterdag avond!).

Met de afwezigheid van deze heren zal de ‘Mixedgrill’ en ‘Shoarmaschotel’ dus even buiten de keuring vallen.

Eenmaal in de shoarma zaak werd er gretig besteld en niet veel later stond er weer vers bier op tafel. Na een mooie nabeschouwing van de wedstrijd mocht Harm de keuring als eerste aftrappen met een pizza die voor hem op tafel werd gezet. De puppy oogjes van Jorrit sprongen meteen op standje overleven en hongerig probeerde hij een pizzapunt van Harm af te troggelen. Een kleine broer-ruzie werd voorkomen en niet veel later had iedereen zijn eten.

Nadat iedereen zijn bordjes of aluminium bakjes weer netjes had leegeten was het tijd om te betalen. Tijdens het betalen waren sommige van ons nog genoodzaakt om een lening af te sluiten omdat er geen pin aanwezig was. Altijd even lastig wanneer papa penningmeester niet aanwezig is om de geldzaken in de gaten te houden. “Frankie gij krijgt ammel nog un euro van ons!” Onthouden!

Met nog een laatste blik op de döner-rol was het tijd om huiswaarts te keren. Een aantal heren voelde met het zien van deze rol de bui voor morgen al hangen. Gelukkig trainen we op woensdag dus hebben we van deze geurtjes nooit last. Behalve als ons Jos mee komt trainen, maar da witte nooit. Misschien neemt tie dit keer wel bier mee! Van mij heeft hij in ieder geval nog een cola tegoed van de laatste thuiswedstrijd! Komt goed!

Het volgende verslag zal door Frankie worden geschreven! x

 Alex

[herentwee]

Wedstrijdverslag Apeliotes H2 - Beuningen H4

Deze week weer een gastschrijver, dit keer uit Beuningen. De eer is aan Constantijn van Amerongen, de vader van Boudewijn van Amerongen uit Beuningen heren 4.

Wedstrijd van kleine Boudewijn

Het is zondag, morgen moet ik mij weer melden op de zaak. Vandaag is het mijn beurt om te rijden. Zoonlief speelt vandaag tegen de studenten van Apeliotes. Ik weet dat dit weleens helemaal uit de hand zou kunnen lopen. Als één van die studenten mij een biertje aanbiedt, dan ben ik om. Dan meld ik mij morgen helemaal niet op de zaak en moet Boudewijn op een andere manier thuis zien te komen. Ik weet zeker dat Gwendolyn, thuis op de bank, op een goede afloop zit te hopen. Zelf kon ze dit keer niet rijden, omdat ze met een rondje golf haar enkel verzwikt heeft in een konijnenhol.

Na Gwendolyn alle hoeken van de slaapkamer te hebben laten zien, moest ik dan toch het huis uit om Boudewijn en wat teamgenoten naar de hockey te brengen. Echt zin heb ik er niet in. Het enige waar ik mij op kan verheugen zijn die hockeyende studentes. Er daar één van scoren, doet het altijd goed op de zaak.

Het is tijd; we moeten gaan, anders komen we te laat. Ik zit al een tijdje in mijn spiksplinternieuwe Volvo V90 met wat knopjes te spelen waarvan ik niet weet waar ze voor dienen. Als Boudewijn bijna bij de auto is, komt Gwendolyn naar buiten gesneld of ja……. gehinkt. Dat joch kan ook niet één keer zelf aan al zijn spullen denken. Ik hoop toch echt dat hij nog verandert, want zo kan hij de zaak nooit overnemen. Off we go, achtereenvolgend moeten Friso, Julius en Henk worden opgehaald. Henk hoort er niet echt bij. Buiten dat zijn ouders niet van stand zijn, kan dat jong ook echt niet hockeyen. Plots voelt mijn achterste wat vochtig aan, blijkbaar heb ik de stoelverwarming aangezet toen ik met de knopjes aan het spelen was. Gelukkig heb ik altijd een setje reserve kleding, samengesteld door mijn personal dresser bij Hoogenboom, in mijn auto liggen.

Onderweg word ik nog twee keer gebeld door de zaak. ‘Dan mag het verdomme wel zondag zijn, maar er de kantjes vanaf lopen doen we nooit!’ David van sales geeft aan dat hij voor de tweede keer in een heel jaar zijn targets niet gaat halen. En dat hij nu toch echt naar huis wil, omdat het zondag is. ‘Het zal mij aan mijn anus corroderen hoe je die targets haalt, als je ze maar haalt, anders lig je eruit! Jezus! Sorry jongens, maar die David van sales is een stuk talentloos verdriet. Nu moet ik Gerard, de sales manager, het vervelende nieuws gaan brengen dat hij David moet ontslaan.’ Kort daarna belt mijn secretaresse Cindy, met haar veel te lekkere kont en ferme voorgevel, om mij gerust te stellen. Morgen zal ze wel even langs komen voor een vluggertje om al dat gestress te doen vergeten.

Het voelde als thuis komen, het Erasmusgebouw, de studentenflats en natuurlijk de Aesculaaf. Daar hoorde ik als economiestudent eigenlijk niet thuis, maar als je ergens zo goedkoop dronken kan worden dan moet het wel economisch verantwoord zijn. Hier is het allemaal begonnen. Hier waar ik elke week met een andere meid mee naar huis ging. En ze er keer op keer van wist te overtuigen dat die SOA slechts wat vuiligheid op mijn geslachtsdeel was, vanwege een niet werkende douche in mijn studentenflat.

‘Jongens! Coach Quinten staat op jullie te wachten, haast je!’ Nu ben ik eindelijk van die koters af. Het is nu even papa tijd. Ik zoek een set strakke billen om naast te staan en drie keer raden…… Een enorm lekker blond mokkel, staat op een krat bier naar de hockey te kijken. Ze twijfelt geen moment en biedt mij een goudgele rakker uit het krat aan, dat ik uiteraard niet afsla. We raken al snel aan de praat en ik vertel haar alle stoere verhalen uit mijn studententijd. Even later hoor ik de verte de stem van Boudewijn. ‘Papa papa zag je dat? Papa papa kijk nou, ik heb gescoord!! Nououououou papa, je let ook nooit op als ik moet hockeyen.’ Er staan nog 3 minuten op de klok. Ik zie niet meer scherp, maar denk dat het 2-2 staat. De wedstrijd is totaal aan mij voorbij gegaan. Ik heb alleen nog maar oog voor die blonde trien, waarvan ik de naam niet weet, en het krat pils waar ze bovenop staat. ‘Goed zo Bouwwww! Ik ben apetrots kleine gozerrrrrrr van me! Papa is even met belangrijke zaken bezig. Druk nog een punt en hockey die pot maar uit, dan zie ik je na het douchen.’

Na een biertje of 6 durf ik dan eindelijk die move te maken. Het gaat vrij soepel net als vroeger. Ze is immers ook vrij dronken. Vanaf dat moment weet ik niet veel meer. Het schijnt dat ik 2 uur met haar heb doorbracht op de wc in het chalet van de rugbyers en dat ik overal gezocht ben. Als ik gezopen heb is het toch altijd moeilijk om de boel opgang te krijgen en laat staan de boel omhoog te houden. Boudewijn is al opgehaald door Gwendolyn. Die 3 keer op en neer moest rijden met de Porsche, om achtereenvolgens Henk, Julius en Friso thuis te brengen.

En ik…. Ik schreeuw dat ik hier nooit meer weg wil! Nooit meer weg van het schuimende bier en de schaars geklede studentes. We bestellen een kapsalon, drukken deze vervolgens als hongerige beesten naar binnen. En stappen in de Volvo om het feestje voort te zetten op de Villa. Op de Villa wordt mij gevraagd of ik geen lid van Apeliotes wil worden. Ik zeg ja en ben gelukkig.

Tot de volgende keer

[wolferienblog]

De Week van de Wolf. Een wekelijkse korte samenvatting van mijn bruisende leven. Al mijn avonturen heel kort op een rijtje. Speciaal voor jullie! Alsjeblieft.

Maandag

We gaan op vakantie! We gaan, met mijn schoonfamilie, vier hele nachten op vakantie in exotisch Biddinghuizen. En als je op vakantie gaat, dan neem je het een en ander mee. In ons geval, behoorlijk veel. Oeps! Gelukkig staat in de planning dat we pas na de middag weg rijden en dus heb ik de hele ochtend om te pakken, de laatste wasjes te draaien en het huis een beetje schoon te maken. Vier koffers, een tas met extra dekens en kussen, een krat met schoenen, een zwemtas en een krat met handdoeken worden op hoog Tetris niveau in de auto gepakt en dan kunnen we gaan!

Rond drie uur komen we aan op de plaats van bestemming, verkennen we allemaal onze stacaravan, pakken de spullen uit en verkennen het terrein. We verblijven op vakantiepark Riviera Beach van de Oostappen groep. Een vakantiepark met een centrale Plaza waar van alles te doen is. Die avond gaan we vast op onderzoek uit. We ontdekken een zwembad, een overdekte speelhal, gokautomaten en nog veel meer. Hier houden we het wel een paar daagjes uit! Na een voedzame maaltijd bij de plaatselijke cafetaria duiken we allemaal ons ieniemini bedje in zodat we de volgende ochtend weer fris en fruitig aan de dag kunnen beginnen!

Dinsdag

En we beginnen de dag goed! Op de bank, voor de tv (een hele oude, waar maar een paar zenders op zijn voorgeprogrammeerd, maar godzijdank is een van deze zenders Zappelin en dus vinden de kids het prima!) Er worden verse broodjes gehaald en even later eet de hele schoonfamilie bij onze in de stacaravan ontbijten. Na het ontbijt moet ik er aan geloven. We gaan zwemmen en dus hijs ik mijn enorme lichaam en in mijn nieuwe zwempak! Gelukkig maakt het Boaz en Midas niet veel uit hoe ik er uit zie en vinden ze het al lang tof dat hun moeder mee het zwembad in duikt! Na een uurtje spartelen ben ik er wel klaar mee en ook Midas is moe, dus gaan wij een dutje doen. Het plan is om vandaag te gaan eten in Elburg. Een super schattig stadje op tien minuten rijden van de camping. Restaurant de Haas spreekt ons allemaal aan en gelukkig hebben zij nog wel plek voor een groep van 14 personen.

Het eten bij Restaurant de Haas is goddelijk! De porties zijn enorm, er komen heel veel (seizoensgebonden) bijgerechten op tafel, er is (volgens de kenners) heerlijk zelf gebrouwen bier en de prijzen zijn super. Niet geheel onbelangrijk, het personeel is top! Allemaal zijn ze super vriendelijk en behulpzaam. We zijn, met de hele familie bij elkaar, nogal een zooitje ongeregeld. Maar bij De Haas worden we met open armen ontvangen! Mocht je ooit in de buurt van Elburg zijn, dan is dit restaurant echt een hotspot die je niet mag overslaan.

Tot grote vreugde van, nou ja, van bijna de hele familie, is er die avond Bingo achter in het restaurant! Mijn schoonzus en ik claimen alvast een lange tafel terwijl de mannen nog genieten van hun onbeperkte spareribs. Om half acht, als iedereen het eten op heeft, de bingostiften in de aanslag heeft en nog vol vertrouwen is dat wij gaan winnen, gaat de Bingo van start. De inleg is laag (7 euro voor een hele avond) en de prijzen zijn top! (350 euro is de hoofdprijs!) Zul je net zien dat wij weer helemaal niets winnen. Ach ja, wij hebben waarschijnlijk geluk in de liefde. Ondanks het verlies was het een top avond!

Woensdag

We beginnen de dag weer met een ontbijtje met z’n allen. Deze keer in de buitenlucht! Daarna gaan David en ik even Elburg in terwijl de rest, inclusief Boaz en Midas, weer een duik in het zwembad nemen. Als wij terug zijn en de rest uitgezwommen is, lunchen we met taart en spelen de volwassenen een potje 31-en terwijl de kinderen spelen in de overdekte speelhal. We eten die avond home made bami en nasi, buiten op de veranda. Allemaal met dikke truien en jassen aan en ik heb zelfs een dekentje om. Maar dat mag de pret niet drukken! Natuurlijk spelen we tot in de kleine uurtjes 31-en!

Donderdag

De laatste volle dag is aangebroken. Natuurlijk gaan we weer zwemmen, en spelen we daarna weer een paar potjes 31-en.

Het is genieten op de camping. De kinderen zijn oud genoeg (of hebben neefjes en een nichtje die oud genoeg zijn om op te passen) zodat zij alleen naar de speeltuin kunnen gaan. Zo kunnen wij in alle rust onze spelletjes (31-en dus, you dirty mind, you!) spelen, buiten, op de veranda voor ons huisje! Als het kouder begint te worden, verplaatsen we ons naar de Plaza. Hier genieten we wederom van de culinaire hoogstandjes van de cafetaria, spelen weer een paar potjes 31-en en spelen de kinderen in de speelhal. Helemaal top allemaal! Totdat Midas huilend bij ons wordt gebracht. Een meisje was op de glijbaan geklommen terwijl hij naar beneden aan het glijden was en boem. Hij geeft aan dat zijn voetje pijn doet. Midas is niet een pieperd.  Als hij echt pijn heeft, dan is dat wel snel duidelijk. Het is al lang bedtijd geweest en Midas is moe én heeft pijn en dus gaat David vast met hem naar huis. Boaz en ik wachten nog even tot het spookhuis open gaat, maar als we de rij zien die voor de ingang van het spookhuis staat, besluiten we om toch maar niet te gaan. Misschien maar goed ook, want de neefjes die wel gingen vonden het behoorlijk spannend!

Vrijdag

We moeten om 10 uur uit het huisje zijn. Die nacht word ik meerdere keren wakker omdat ik bang ben dat ik me verslaap. Uiteindelijk rol ik om kwart over acht mijn bedje uit en begin ik met inpakken, opruimen en schoonmaken. Om kwart over negen is alles aan kant en trekken we de deur achter ons dicht en verzamelen we nog even in het huisje van mijn schoonouders tot iedereen klaar is om te vertrekken.

Midas heeft nog steeds een zere voet. Hij wil er niet op staan. Voor de zekerheid bel ik vast de huisarts om een afspraak voor het einde van die middag te maken. Iets voor tien rijden heeft iedereen het huisje schoon en rijden we in colonne richting Klarenbeek voor een brunch bij La Place. Daarna rijden we naar Twente. We halen Norris op, gaan naar huis om de eerste vakantiewas in de wasmachine te stoppen en ruimen de auto leeg om vervolgens naar de huisarts te gaan. Hoewel hij, net als ik, denk dat er niet echt iets ernstigs aan de hand is, wil hij toch dat we even langs het ziekenhuis gaan om foto’s te maken. Op de foto’s blijkt ook niets te zien. We moeten het even aankijken en anders na het weekend weer even met de huisarts bellen. Het is dan al zo laat en we zijn allemaal zo moe dat van koken niets meer komt. En dus halen we een allegaartje van McDonalds, diepvriespizza, kant en klare gehaktballetjes, lasagne en roomijs. Prima maaltijd om de vakantie mee af te sluiten!

Zaterdag

Vanavond is het dan eindelijk Halloween. Sort of. De “echte” Halloween valt natuurlijk op 31 oktober maar omdat dit aankomende dinsdag is, worden de meeste Halloween-feesten vandaag al gehouden. Het Vettt Halloween feest bijvoorbeeld!

Boaz en ik hebben er heel veel zin in maar ik voel me al een paar dagen niet helemaal fit. Ik heb om de haverklap harde buiken die heel erg pijnlijk zijn. Lopen is niet echt een optie. David stelt voor om dan een kortere optocht te lopen in Enschede zuid. Als ik dan toch niet zo ver kan lopen, kan ik altijd nog even blijven wachten bij mijn schoonouders, schoonzusje of nichtje tot de kinderen een snoepvoorraad hebben opgehaald. We zijn al onderweg naar Enschede (ik ben zelfs geschminkt!) als ik aangeef dat dit toch geen goed idee is. We draaien om, David zet mij thuis af en gaat daarna weer met de jongens naar Enschede. Voor de zekerheid bel ik het ziekenhuis. Dat had ik die middag ook al gedaan maar toen kwam ik er door drukte op de afdeling niet door en dacht ik: “laat maar, harde buiken gaan wel over, gewoon rustig aan doen!”. Omdat de harde buiken niet overgaan en ik geen zin heb om zonder verdere informatie de nacht in te gaan, besluit ik te bellen voor advies. Ik heb geen idee wat je moet doen bij harde buiken. Paracetamol? Warm bad? Warme kruik? Gewoon afwachten? Nog rustiger aan doen? Veel drinken? En dus bel ik het ziekenhuis voor advies. De verpleegkundige die ik aan de telefoon krijg, wil mij toch in het echt zien voordat ze advies gaat geven. Harde buiken kunnen namelijk ook echte weeën zijn. Ik geef nog aan dat ik toch wel zeker ben dat dit niet het geval is, maar daar neemt ze geen genoegen mee en dus rijd ik even later, nadat ik de schmink eraf gewassen heb, weer naar het ziekenhuis. Ik was er dan natuurlijk ook al een hele dag niet meer geweest en dus werd het ook wel weer een keertje tijd (sarcasm off) Een potje pis, lab onderzoek, een echo, een inwendige echo, een goed gesprek en tweeënhalf uur later mag ik weer naar huis. Conclusie: Blaasontsteking! Met de voorgeschreven antibiotica moet het over een paar dagen weer beter gaan. Tot die tijd, rustig aan doen.  Gelukkig gaat het met de baby’s wel helemaal goed (baby één lag zelfs rustig op z’n duim te sabbelen terwijl z’n moeder werd gecontroleerd!)  en dat is natuurlijk het allerbelangrijkste!

Zondag

Ik volg de instructies van de gynaecoloog op en doe niet zo heel veel, samen met Boaz en Midas.  David haalt ondertussen de caravan van de camping. Dit weekend is het laatste weekend van het seizoen en dus moet hij weg. Als hij terug is, gaan we met z’n allen naar mijn schoonmoeder voor soep en broodjes en, natuurlijk, weer een potje 31-en! Een prima afsluiting van de vakantie!

Als iedereen het eten op heeft en de laatste dubbeltjes zijn verspeeld, gaan we naar huis. Boaz vindt het iedere keer weer vreselijk als we naar huis moeten. Hij wil het liefste altijd daar blijven, waar het gezellig is. Helaas kan dat niet altijd.

Thuis gooien we de jongens onder de douche, gaan zij op tijd, schoon én fris naar bed en beginnen David en ik met de eerste aflevering van nieuwe seizoen “Stranger Things”. Als ik mijn ogen tenminste open kan houden!

De vakantie is voorbij gevlogen! Hoewel we niet heel veel hebben gedaan, ben ik toch behoorlijk gesloopt. Mede door de twee onverwachtse ziekenhuisbezoekjes! Morgen begint weer een normale week zonder gekke dingen, hoop ik! Hoe was jullie week!? xx

de Week van de Wolf #64 De Week van de Wolf. Een wekelijkse korte samenvatting van mijn bruisende leven. Al mijn avonturen heel kort op een rijtje.

[newthinkingphilosophy-blog]

Pay it forward

1. Mijn moeder Mijn moeder komt elke dag rond een uurtje of drie thuis van haar werk om vervolgens het huishouden te gaan doen. Mijn moeder doet het huishouden bijna helemaal in haar eentje aangezien mijn vader de hele dag en soms ook nog de avond moet werken. Ik heb haar al vaker horen zeggen dat wij ook wel iets mogen doen en dat zij het ook wel eens lekker zou vinden om, als ze thuis komt, niet meer te hoeven stofzuigen, strijken, de badkamer schoon te maken enzovoort. Dus besloot ik haar te helpen! Als mijn broer en ik vakantie hebben zorgt mijn moeder er vaak voor dat ze wat eerder thuis komt dan normaal,  om gezellig bij ons te zijn. Ik had dan ook die avond daarvoor gevraagd hoe laat ze ongeveer thuis zou komen, zodat ik voor die tijd kon stofzuigen en de was kon doen. De volgende heb ik dit dan ook gedaan. Ik was net klaar en toen hoorde ik de deur van het slot gaan. Ze kwam naar binnen en zei gedag tegen ons. Ze ging vervolgens met een bakje koffie op de bank zitten en ze zei een kwartiertje later 'Nog een ding even doen en dan ga ik aan de slag.', maar niet wetende dat ze helemaal niet aan de slag hoefde aangezien ik dat al had gedaan. Ik had de wasmand met opgevouwen handdoeken op haar bed gezet, zodat ze het vrijwel snel kon zien. Ze liep naar boven, zag de wasmand staan en ze liep weer naar beneden. Ze deed de deur open en keek erg blij mijn richting op en zei 'Ah, wat lief! Daar ben ik nou zo ontzettend blij mee!'. Ik heb niet aan haar verteld waarom ik het had gedaan. Ik weet van mijn moeder dat mijn moeder al heel veel mensen blij maakt met onder andere haar werk. 2. Mijn oma Mijn oma had tijdens de kerstvakantie een griepje te pakken, waardoor ze erg moe was en eigenlijk te moe om voor zichzelf te zorgen. Sinds mijn opa is overleden vraagt mijn oma, in dit soort situaties, aan mijn moeder of ze boodschappen voor haar kan doen. Mijn moeder doet dit graag en ze zou dan ook de volgende dag boodschappen doen en naar mijn oma brengen. Ik had mijn oma al een tijdje niet gezien en ik had die dag geen verplichtingen, dus besloot ik met mijn moeder mee te gaan. We stonden voor de deur, mijn moeder deed de deur open en we gingen naar binnen. Ik deed de woonkamer deur open en daar zat mijn oma op de bank. Ik liep naar haar toe en ze zei 'Wat een verrassing, ik wist helemaal niet dat jij ook mee zou komen!'. Mijn moeder legde de boodschappen in de koelkast. We gingen met zijn allen nog een kopje thee drinken en we gingen vervolgens weer naar huis. Ik zei haar gedag en mijn oma zei met een blij gezicht 'Ik vond het erg leuk dat je er was!'. Ook aan haar heb ik niet verteld over de opdracht, omdat ik weet dat mijn oma veel mensen blij maakt met vrijwillergswerk. 3. Medewerker in de Etos Vorige week dinsdag ging ik naar de Etos, omdat ik nog een paar spulletjes nodig had. Ik liep naar het schap waar ik moest zijn en ik kwam een medewerker tegen. Ze had een stapel kratten op wieltjes met producten erin en ze was klaar om de schappen te gaan vullen, maar er zat in de stapel een kapot kratje tussen. Ik zag haar met moeite het pootje van de kapotte krat onder de stapel kratten te krijgen, dus besloot ik om haar een handje te helpen. Ik vroeg aan haar of ik haar kon helpen en zij zei 'Oh, wat fijn! Heel graag!'. Ze hield de kratten omhoog en ik zetten het pootje er goed onder. Ik liep weg en ze riep nog 'Heel erg bedankt!'. Dus ik zei graag gedaan en vertelde nog iets korts over waarom ik het had gedaan. Een paar minuten later liep ik verder om de benodigde spullen te pakken en om af te rekenen.

Bij het pay it forward principe komt het erop neer dat iemand drie mensen verrast en vervolgens moeten die drie mensen ook drie mensen verrassen. Dit vind ik een goed idee. Je helpt andere mensen en zij doen dat, als het goed is ook. Alhoewel ik het bij mijn "verassingen" het er niet altijd heb bij gezegd dat zij ook mensen moeten verassen, geloof ik wel dat mensen er bij neer zullen staan dat er net iets voor hun is gedaan en misschien dit voortzetten in hun eigen gedrag. Hier ga ik dan wel uit van de goedheid van de mens. Of de medewerker van de Etos het echt heeft gedaan, dat weet ik niet. Daar zal ik denk ik ook nooit achter komen. Het experiment vind ik een goed voorbeeld geven voor de mensheid die in deze tijd leven. Je hoort vaak op het nieuws alleen maar treurig nieuws en als iemand iets voor je doet dan wordt iedereen op deze wereld een stuk vrolijker, denk ik.

Filosoof Hobbes Hobbes gedachtegoed is beïnvloed door de Engelse burgeroorlog1. Hij ging er van uit dat de mens slecht is. De mens zou egoïstisch zijn, niet te vertrouwen en op zijn eigen voordeel uit gaan2. Hobbes zal dan ook zeker geen aanhanger zijn van dit principe. Zoals ik namelijk al eerder heb gezegd moet je met dit experiment uitgaan van de goedheid van de mens en de mens vertrouwen. Volgens Hobbes zou dit experiment dan ook onuitvoerbaar zijn, omdat de mens niet goed en zeker niet te vertrouwen is.

Ik ben het niet met Hobbes eens. De mens kan egoïstisch en niet te vertrouwen zijn, maar dat gedrag maakt je tot een mens. Ik vind dat je met het pay it forward principe ervan uit moet gaan dat de mens wel te vertrouwen en goed is. Bovendien kan je de mens ook weleens een plezier doen. In deze wereld zie ik dat toch niet snel gebeuren, want vaak heeft iedereen het druk en zijn ze aan het haasten. Met het pay it forward principe bereik je toch dat de mensen stil zullen staan en iets minder aan zichzelf zullen denken. En als de mens dan toch egoïstisch is dan moet je maar bij je zelf denken dat je iets goeds hebt gedaan waar je trots op mag zijn.

Ethische stroming

Ik denk dat mijn manier het beste pas bij de ethische stroming zorgethiek. Zorgethiek is een benadering in de ethiek die de zorg van mensen voor elkaar als uitgangspunt neemt3. Als mensen in deze wereld niet voor elkaar zorgen en geen relaties met elkaar opbouwen dan zou het leven hier op aarde er niet beter van worden. Mensen zijn soms egoïstisch en denken niet aan andere. Maar de bedoeling van deze stroming is dat je juist ook voor andere gaat zorgen en niet eerst voor jezelf gaat. Ik cijfer mezelf vaak weg en probeer andere te helpen.

1. https://www.filosofie.nl/thomas-hobbes.html 2. http://www.ethische-dilemmas.nl/index.htm?algemeneinfoid=327 3. http://www.encyclo.nl/begrip/Zorgethiek